Woensdagochtend was het erg rustig op het project. Ik vroeg Olive waar iedereen was, want van het medische personeel was er bijna niemand. Toen bleek dat er tóch een groep op outreach is gegaan, zonder ons daarover in te lichten. Eerder deze week waren er ook al een paar weggeweest voor 2 dagen, dus zouden ze deze week eigenlijk verder niet meer gaan. Maar goed, heel misschien gaan ze volgende week ook nog en anders hebben we pech. Ook was er vandaag weer een busje vol kinderen met hun ouders naar het ziekenhuis voor controle. Naomi was met hun mee, dus de enige die nu nog de wondzorg kon doen vandaag was Sylvia. Ik vroeg haar of ze mijn hulp kon gebruiken en aarzelend zei ze van wel, maar dat ze eerst naar de stad moest om bij twee apotheken medicatie bestellingen in te leveren. Dus waarschijnlijk werd het pas na lunchtijd dat we aan de wondzorg konden beginnen.

Om daarop te gaan wachten had ik niet zoveel zin in, dus ik vroeg of ik mee mocht. Dat mocht, maar ze zou wel met een boda gaan en of ik daar niet bang voor was.. Nee hoor, ik rijd al 4 weken elke dag op de boda.. :)
Dan was het prima en rond 10.00 gingen we richting de andere kant van de stad. Eerst stopten we bij een kleine apotheek, al zou ik het eerder omschrijven als een ongeorganiseerde opslagruimte vol dozen. Hier moest ze een bestelling doen voor een paar medicijnen die bij de andere apotheek soms niet verkrijgbaar zijn.

Hierna reden we weer zo’n 20 min door de stad naar een heel groot farmaceutisch bedrijf. Hier moesten we een grote bestelling plaatsen voor medicijnen en andere spullen zoals handschoenen, katheters. Onderweg waren we elkaar nog een keer kwijtgeraakt, dus sta je ook weer bijna een halfuur te wachten tot het een keer duidelijk is waar de één is en waar we precies heen moeten. Als ‘mzungu’ heb je aanspraak genoeg, zo heb ik al verschillende huwelijksaanzoeken moeten afwijzen, maar altijd heb je wel een praatje en zijn mensen nieuwsgierig naar je afkomst en wat je hier doet momenteel.
Soms zijn mannen wel erg opdringerig en dan denk ik wel even van.. Doe gewoon normaal en gedraag je niet als een klein kind. Op een gegeven moment zijn ze ook zo voorspelbaar dat je er gewoon maar van in de lach schiet. Maar over het algemeen is het vaak wel leuk om mensen te spreken die je op straat tegenkomt.

Mijn boda chauffeur vertelde vanmorgen nog dat mensen hier vaak zeggen, ja ik ben even vijf minuutjes weg en dat dat dan altijd langer is. Mensen houden geen rekening met de tijd. Dat was ook mijn ervaring ;)
Dus bij het tweede bedrijf waar we stopten, vroeg hij ook hoelang het zou duren. Vooraf hadden we een prijs afgesproken voor de hele rondrit en de chauffeurs zouden ons uiteindelijk weer bij Katalemwa afzetten.. Dus ik zei voor de grap: vijf minuten, dan zijn we terug.
Je had zijn gezicht moeten zien ;) Hij moest wel lachen uiteindelijk, maar eerst was het zo’n momentje van: als blikken konden doden..

Al met al duurde het een uur en tien minuten voordat we klaar waren. Eerst bij de ene balie, dan weer een andere.. Daarna moet je naar een ander gebouwtje en toch weer terug naar die eerste balie.. Zo omslachtig als het maar zijn kan. En hier is dat gewoon normaal, ik denk dat niemand zal bedenken dat het misschien ook iets efficiënter kan. Of misschien wel bedenken, maar het niet zal uitvoeren, want zo gaat het toch prima?
Toen we de poort uit liepen lagen daar de chauffeurs allemaal languit op hun boda te slapen. Echt een geinig gezicht was dat, maar ik dacht wel.. zouden we nu niet veel meer moeten betalen, omdat ze op ons moesten wachten. Maar dat was geen probleem voor ze. Ze rekten zich uit en we konden weer achterop springen om teruggebracht te worden.

Met lunchtijd kwamen we aan, dus we konden meteen opscheppen. Ik nam deze keer iets minder, omdat ik niet extreem veel trek had. Dus ik stond met m’n bordje rijst te wachten tot de man voor mij klaar was met het opscheppen van zijn bonen. Ik keek naar zijn bord en hij tegelijkertijd naar de mijne.. En met dat ik zei: Ga je dat allemaal opeten??? zei hij: Is dat alles wat je gaat eten? Hij had naar mijn idee voor drie volwassenen eten op zijn bord liggen! Echt bizar soms hoeveel ze hier wegkrijgen tijdens één maaltijd.

Na de lunch zijn we snel begonnen met de wondzorg, maar uiteraard was er weer nul voorbereiding dus deze keer hadden we bijna geen steriele gazen meer, maar we begonnen om 14.30 en we hebben zuinig aan gedaan met de gazen, zodat we misschien net genoeg zouden hebben voor vandaag. Een paar kinderen die wel een dagje wondzorg over kunnen slaan, hoefden vandaag dan ook niet te komen en binnen anderhalf uur waren we klaar. Toen was het ook al 16.00 dus een mooie tijd om naar huis te gaan.

We gingen vanavond ook weer uit eten, deze keer bij een Chinees-Indisch restaurant. Dit lag op het dak van een groot winkelcentrum en vanaf het dakterras hadden we een prachtig uitzicht over de stad. We werden bediend alsof we van adel waren.. De servet werd namelijk bij iedereen netjes op schoot klaargelegd en als mijn glas drinken bijna leeg was, schonk één van de obers het vanuit het flesje bij. Het was weer een gezellige avond met erg lekker eten!

Donderdagochtend zag ik op het project verschillende vrouwen met een ander kapsel. Ik had al eens eerder met een paar vrouwen over hun haren gesproken en nu in de weken voor kerst, nemen veel vrouwen een ander kapsel. Bij hen groeien de haren nu eenmaal niet zoals bij ons, maar ziet iedereen er uit alsof ze gemillimeterd zijn, zo kort zijn hun haren. Daarom hebben ze allemaal extensions in en dat kan natuurlijk zoals je dat zelf wilt. Het is gemaakt van synthetisch spul en als het nat wordt, gaat het erg stinken. Dus zodra het regent zie je ook bijna alle vrouwen met een plastic zak over hun haren lopen. Als je ze een compliment geeft over hun kapsel, dan stralen ze helemaal! Zo leuk om te zien. En ze zijn meestal erg jaloers op ons, omdat we ‘eigen’ haar hebben wat lang kan groeien.

Vanochtend kwam Naomi buiten al naar me toen om te vragen of ik samen met haar zou werken vandaag. Ik zei: Als jij vandaag de wondzorg doet, dan werk ik met jou! Dat zou weer een leuke ochtend worden, samen met haar alle kinderen verzorgen. Over en weer leren we woorden uit elkaars taal aan, maar het Luganda blijft echt een onmogelijke taal hoor.. Je kan het nergens aan linken dus om het te onthouden is het echt heel moeilijk.
En zij kunnen bepaalde letters gewoon echt niet uitspreken, dat is heel grappig als ze het dan toch proberen ;)

Donderdagmiddag ben ik met Henrike nieuwe tennisrackets en shuttles gaan kopen. We hebben er nu vier bijgekocht en eventueel kunnen we er nog meer kopen als er telkens veel kinderen mee doen.
Ook hebben we boodschappen voor het eten gedaan en heb ik daarna pilav gemaakt. Dat hadden we nog niet gegeten hier en hebben we wel alle ingrediënten voor in de supermarkt. Nadat de pan tot het laatst was leeg geschraapt was de algemene conclusie dat we dit vanaf nu elke week zouden eten ;)

Vanavond hebben we een film gekeken en daarna was het al weer tijd om te gaan slapen.
Maar van een nacht goed doorslapen kwam het deze keer niet. In de voornacht werd ik al een keer wakker vanwege een spontane bloedneus.. Er zat vast een mug op m’n neus die ik eraf wilde slaan ;) Snel viel ik daarna weer in slaap, maar om 5.30 werd ik wakker van een harde klap onweer. Gelukkig was het toen nog droog, dus ik hoopte dat het ook droog zou blijven..
Vijf minuten later zat ik zo ongeveer rechtop in bed, want echt.. er kwam een klap onweer alsof er naast het huis een enorme explosie plaatsvond. Zoiets had ik nog nooit gehoord en autoalarmen gingen er spontaan van loeien. Het was echt bizar.. Als je snel wakker wilt worden, zou ik zoiets aanraden als wekker. Ook is het een handige check of je hart nog werkt, want die bonkt net zo hard mee op het moment van zo'n harde klap. Het bleef onweren en later kwam er nog één keer zo’n ontzettend harde donder dat opnieuw alle autoalarmen af gingen. Kort daarna begon het te regenen en dat heeft het een groot deel van de dag nog gedaan.. Over de inhoud van de vrijdag komt morgen meer, want het is opnieuw weer een lang verhaal geworden.

Fijn weekend!

Liefs Roeline