Tegenwoordig ga ik telkens met de taxi overal naar toe, vanwege m’n knie. Ik denk niet dat ik het nog aan durf om deze reis nog op de boda te stappen.. Al zou ik het heel graag weer willen kunnen. Maar deze taxi’s bestel ik via de app. Het zijn niet de taxibusjes die hier bij bosjes door de stad rijden, maar deze heten Uber-taxi’s. Je kan dus daarvoor een app downloaden en deze chauffeurs rijden in een normale auto waardoor ze ook minder opvallen als taxi. Zij kunnen op hun telefoon dan zien waar jij bent en jou dan op die locatie ophalen. Ook kan ik zien op mijn telefoon waar ze op dat moment rijden, hoeveel minuten het nog duurt en wat hun kenteken is. Maar het lijkt erop of ze hier niet zo goed snappen hoe de app werkt, want als ik er eentje besteld heb, word ik meestal meteen gebeld over waar ik opgehaald moet worden. Terwijl ik het adres heb ingevoerd en ze kunnen mijn locatie zien.

Maar over het algemeen zijn het erg fijne taxi’s en het systeem werkt ook wel ideaal via zo’n app. Deze Ubers bestellen we dan ook wanneer we ’s avonds door het donker naar huis moeten.

Ik wacht nu telkens tot de ergste spits voorbij is, voor ik naar het project ga. Meestal ben ik er dan rond 10.00 maar meestal zijn ze dan nog aan het opstarten allemaal. Ik moet telkens weer vertellen hoe het met m’n knie gaat.. Wel heel lief hoe betrokken ze allemaal zijn, maar soms is het iets te overbezorgd. Ik kan gewoon prima wat dingen doen, maar zodra ik al begin met iets te zeggen wat ik zou willen of kunnen doen, krijg ik meteen het antwoord: Nee, jij moet herstellen! En vervolgens moet ik dan op een stoel gaan zitten..
Het is erg jammer dat ik niet meer mee kan helpen en dat het zo vrij abrupt gestopt is. Het is deze week ook erg rustig op het project, ik denk vanwege de kerstvakantie die eraan komt. Een heel aantal kinderen gaat dan naar huis om de kerstdagen met familie door te brengen.

Ik ben maandagochtend maar mee gaan kijken bij Henrike, die zat in het Early Learning Centre een paar kinderen les te geven en mee te spelen. Ik voel me nu snel verveeld op het project en zit echt de tijd uit tot de lunch. Ik ben het gedicht vast gaan bedenken en uiteindelijk had ik hem netjes kunnen overschrijven in m’n notitieboekje. We kunnen hier niet printen, dus dat wordt lekker nostalgisch, allemaal geschreven gedichten. Het lopen gaat op zich wel aardig goed, al begin ik in de middag wel te voelen dat ik even wat rustiger aan moet doen.

Na de lunch heeft Henrike nog even het tennissen opgestart en bestelde ik vast de Uber voor de terugweg. Dat duurde deze keer zo’n 20 minuutjes en we zouden nog even naar café Java’s gaan om daar een bak koffie te drinken en om te kijken of ze ook tegoedbonnen verkopen. Voor Sinterklaas wilde ik dat namelijk geven aan degene die ik had getrokken. Aangezien het druk in de stad was, deed ik er met de auto wat langer over en kwam Henrike wat later met de boda.
Daarna reden we samen met de Uber naar huis, wat zo’n anderhalve kilometer was, dus lekker dichtbij.
Ik ben toen eten gaan koken, want ze wilden weer Pilav eten, wat ik pas ook had gemaakt.
Een aantal hielpen mee met alle groentes en de kip te snijden en na een tijdje stond er weer een heerlijk maaltje op tafel. Inmiddels was de sfeer lekker geheimzinnig, want iedereen was druk met de laatste voorbereidingen voor het Sinterklaasfeest.

Dinsdagochtend heb ik eerst in de ochtend telefonisch contact gehad met een Nederlandse fysiotherapeut om wat advies te krijgen alvast. Dat was erg prettig en daarna ben ik naar het project gegaan. Daar was ik rond 11.00 en ben toen bij Henrike gaan kijken in het schooltje. Ze waren aan het knutselen, erg leuk! Rond 11.30 kwam Sanne, een andere vrijwilligster, om te kijken hoe Katalemwa eruit zag. Dus toen ben ik met haar een rondje gaan lopen en alles laten zien.
Het duurde nog wel een tijdje tot de lunch, dus zijn we toen met de kinderen naar de speeltuin gegaan en daar lekker ontspannen gespeeld. Na de lunch deden we nog een potje badminton, waarna de Uber weer klaarstond. Henrike speelde nog even verder en wij reden alvast naar huis.

Thuis ben ik met Sanne pepernotendeeg gaan maken, want zij had mix meegenomen vanuit Nederland. De oven werkte telkens niet zo goed, maar we hebben hem gewoon aangezet en de pepernoten erin gelegd en het was nog gelukt ook! Intussen maakte Hilde, de oudste van het hele gezelschap een heerlijke pasta klaar en aten we met z’n allen buiten aan tafel.
We hadden er een lekkere avocado-tomaten-komkommersalade bij dus het smaakte weer alsof we in een restaurant aten!

Na het eten maakten we de huiskamer gezellig en kwamen er vanuit allerlei koffers zakken pepernoten. Het was ontzettend gezellig en toen we allemaal onze cadeautjes en gedichten in een grote wasmand hadden gestopt en in een kring zaten, kwam Jick, de nieuwste en jongste van het stel met een grote rugtas aan, die hij had meegenomen een paar dagen geleden. Er zat een gedicht in voor de hele groep en daarnaast wat zakken pepernoten en voor iedereen persoonlijk een chocoladeletter, zelfs voor de bewakers en de schoonmaakster. Toen bleek dat de moeder van Bram samen met Ineke van Doingoood dit hadden geregeld voor ons. Echt super lief en zo mooi om te merken dat er aan ons gedacht wordt. De avond kon nu al niet meer stuk!

We begonnen met onze cadeautjes en hilarische gedichten. Iedereen werd goed verwend en iedereen had ook echt een leuk gedicht geschreven.
Er werd melk opgewarmd en met cacaopoeder maakten we chocolademelk en deden we net of het hier net als in Nederland erg koud is. Nadat iedereen het cadeautje had gekregen, speelden we nog het spel Weerwolven, wat nu erg goed kon met z’n allen.
Om 22.00 vonden we het mooi geweest en nadat we alles opgeruimd hadden, was het weer tijd om het bedje in te duiken.

Morgen hebben we onze eindevaluatie op het project! Dan is het echt op één dag na definitief klaar..

Maar het is goed geweest zo, wel jammer dat het anders eindigde dan ik zou willen, maar ik ben ontzettend dankbaar voor de afgelopen periode! Ik besef het nu nog niet zo dat het echt afgelopen is, omdat ik ook nog zo lang mogelijk wil genieten van de dagen hier..

Tot snel weer!

Liefs Roeline