Alles ingepakt, niks vergeten… dan kunnen we richting het vliegveld!

Ik vlieg via Schiphol met twee tussenstops op Londen en Doha. Niet de meest ideale verbinding, maar we reizen met z’n tweeën dus dat komt vast goed. Geert, mijn broertje, bracht ons in Amsterdam en toen stond ik daar in de vertrekhal met twee koffers en een rugzak.

Eerst moest ik nog buitenlands geld ophalen, wat ik vooraf besteld had. Dus ging ik op zoek naar de juiste balie, bleek deze gesloten te zijn. Bij een andere balie nagevraagd waarom het al dicht zat en toen bleek dat er een verdieping lager nóg een balie zat.
Daar heb ik het geld vervolgens opgehaald om daarna de ruimbagage weg te brengen en door de douane heen te gaan. Dit ging allemaal vrij vlot, waarna ik nog even tijd had om een warme maaltijd te eten. Het was ongeveer 18.00 uur dus een mooie tijd om te eten. Vlakbij de gate waar vandaan ik zou vertrekken zat een leuk restaurantje. Daar heb ik een heerlijk broodje hamburger met patat gegeten.
Ondertussen hoorde ik omroepen dat het vliegtuig een half uur vertraagd was. Dat is dan wel even spannend, want je moet de volgende ook weer halen. (en ik wist al dat ik op het vliegveld van Londen met de bus naar de andere Terminal moest en ook opnieuw door de douane..) Ik hoopte maar gewoon dat 2 uur en 10 minuten overstaptijd genoeg was.

Gelukkig heeft het vliegtuig wat sneller gevlogen, waardoor we weer bijna op de geplande aankomsttijd geland waren in Londen. Het was ook maar een klein uurtje vliegen.

Ik en m’n vriendin zaten niet naast elkaar op deze vlucht, maar er is altijd genoeg te zien om je heen.Zo zat er voor me een klein meisje van een jaar of 7 met haar moeder een potje uno te spelen. Ze bleken onderweg te zijn naar Zuid-Afrika, waar ze op bezoek gingen bij familie. Rechts naast me zat een man van begin tot eind te knikkebollen, het hoofd ging werkelijk waar alle kanten op. Aan de andere kant zat een wat oudere man, die niet zo goed snapte wat de stewardess bedoelde met dat de rugtas ónder de stoel moet in plaats van op schoot.. Ze heeft het hem ongeveer 8 keer uitgelegd, maar hij bleef maar zeggen: Oh no, it’s oké, it’s oké.

Waar dit vliegtuig nog redelijk gewoon was qua grootte, in mijn beleving, merkte ik tijdens het boarden van de volgende vlucht dat dit toestel een stuk groter was.
Op de stoel lag al een kussentje en een deken klaar, dus dat beloofde veel en ik had vooraf al voor mezelf bedacht dat ik tijdens deze vlucht mooi kon slapen… Vertrektijd was 21.55 en aankomsttijd 6.40 dus dat kon best. Nou, als ik in totaal een half uur geslapen heb, is dat aan de ruime kant. Ik heb alle mogelijke houdingen uitgeprobeerd om half zittend/liggend in de stoel te kunnen slapen.
Zelfs het afentoe schommelen van het vliegtuig tijdens turbulentie, was niet slaapverwekkend genoeg. Maar al met al was het een rustige vlucht, waar ik lekkere dingetjes te eten kreeg, waar ik lekker naar muziek kon luisteren en lekker kon hangen.

Eenmaal geland in Doha, Qatar, was dit weer een totaal andere wereld. Hier landde ik rond 7 uur ’s ochtends en toen was het al 35 graden. Ook het uiterlijk van het vliegveld was iets luxueuzer dan gemiddeld. Ik merkte inmiddels dat ik steeds meer begon op te vallen met mijn Hollandse uiterlijk tussen allerlei mensen uit het Midden Oosten.

Ik kon hier meteen doorlopen naar het volgende vliegtuig, dat was erg fijn. Ook weer eentje van fors formaat, wat toch wel indrukwekkend blijft. Toen het vliegtuig klaar was voor vertrek, was het voor een derde vol ongeveer, dus hier had ik lekker wat bewegingsruimte om afentoe even door het gangpad te lopen of meerdere stoelen in gebruik te nemen.
Tijdens deze vlucht lukte het iets beter om te slapen, al was het telkens maar kort. Deze vlucht duurde voor mijn gevoel ook erg lang, maar ik voelde me steeds meer ontspannen, omdat alles vrij soepel verlopen was. De ruimbagage werd in 1x doorgelabeld naar de eindbestemming dus daar had ik ook geen omkijken meer naar gelukkig.

Toen eindelijk de landing werd ingezet rond 13.30 ’s middags, ging ik snel nieuwsgierig bij het raampje zitten om te zien hoe Uganda er vanuit de lucht uit zag. Er was best wat bewolking maar tussendoor zag je heel veel groen, veel zandweggetjes en daaraan huizen van allerlei formaat. Soms een grotere plek waar ook een geasfalteerde weg doorheen te zien was.
Ook hier ging de landing weer prettig en kon ik het visum in mijn paspoort laten zetten. Vervolgens even het thuisfront laten weten dat ik veilig geland was en toen kwam de grote koffer al de band op rollen! Van alle kanten werden mijn vriendin en ik aangestaard en toen we even goed om ons heen keken, bleken we de enige blanke mensen die daar op het moment rondliepen..
Dit was een iets primitiever vliegveld, want de aankomsthal bleek buiten te zijn. Buiten zag ik al snel iemand staan met een papier met onze namen erop. Nou dat kon niet missen!
Toen bleek dat hij al heel lang stond te wachten, omdat hij dacht dat we met een ander vliegveld waren gekomen.. Maargoed, we waren er dus we konden gebracht worden naar de hoofdstad Kampala. Dit ligt op ongeveer een uur rijden vanaf het vliegveld Entebbe. Zonder verkeer meegerekend..

Wat een omschakeling, vergeleken met Nederlands verkeer. Je kijkt je ogen uit en dan nog zie je niet eens de helft van wat er allemaal op straat gebeurt. Onze chauffeur Charlie toetert zo’n beetje om de 10 seconden, gewoon even om andere weggebruikers te waarschuwen en spookrijden is ook heel normaal als je een paar slome auto’s wilt inhalen. Want de maximumsnelheid, was die nu 40, 50 of toch 60 km per uur..? In elk geval staat het nergens aangegeven met een bord.
Langs de weg hangen compleet geslachte dieren als ‘fresh meat’ te koop. Alles wat je langs de straat zou kunnen verkopen, is er te koop, waaronder vooral erg veel fruit en kleding. En toen het onderweg begon te regenen, werd het een behoorlijk vieze bende vanwege het vele zand.
Maar vanuit de auto was het prachtig om het drukke stadsleven op die manier te zien en genoot ik enorm van de behoorlijk lompe en uitdagende rijstijl. Maar wat wil je, als je hier na 2 weken autorijlessen je rijbewijs krijgt..

Ik kwam rond 18.00 uur aan bij het Doingoood vrijwilligershuis waar ik door 2 andere vrijwilligers hartelijk werden ontvangen. Na een rondleiding door het huis, gaf ik mijn koffers een plekje op de slaapkamer en daarna ging ik zelf eindelijk even languit liggen. De andere vrijwilligers gingen uit eten vanavond, maar wij bleven lekker thuis om onszelf op het gemak te installeren en op te frissen, waarna ik snel heerlijk hoop te gaan slapen.

Morgen komt de coördinator om allerlei handige plekjes in de stad te laten zien en hopelijk kan ik dan ook al een kijkje nemen op het project waar ik mee ga helpen komende weken.

Ik hou jullie op de hoogte en foto's zal ik binnenkort ook plaatsen!

Liefs Roeline