Donderdagochtend konden we lekker rustig aan opstarten, want we zouden later op de ochtend met een andere vrijwilliger bij de moskee afspreken, om die dan te bezoeken. Maar uitslapen lukt hier nooit zo goed, want je zit met andere mensen in huis die geluid maken en hier zit je in je vaste ritme, waardoor je ook altijd op tijd wakker wordt.
Na het standaard ontbijtje yoghurt met banaan of appel en een bakkie thee, bestelde ik een Uber om naar de moskee te gaan.

Henrike ging mee met de Uber, want zo heel ver was het niet, maar we kwamen er al snel achter dat het weer eens heel druk was op de weg. Op een gegeven moment is Henrike gaan lopen, maar ik bleef zitten, want ik wilde de toren van de moskee ook nog beklimmen dus ik wilde mijn knie nog een beetje sparen. Gelukkig had ik een gezellige chauffeur, dat is altijd leuk en dan gaat de tijd wat sneller voor je idee. Henrike en Hilde zaten al te wachten bij de ingang, toen ik een kwartiertje later aan kwam. We kochten een toegangskaartje en werden daarna helemaal ingepakt in gewaden en hoofddoeken. Twee andere mensen wilden ook graag de moskee bezoeken en met z’n vijven gingen we met de gids mee. Voordat we de trappen omhoog mochten lopen, moesten we eerst onze schoenen uit doen, want vanaf daar was het heilig. We kwamen in de grote gebedsruimte, waar een beladen sfeer hing. Er was op dat moment bijna niemand, dus we mochten op ons gemak rondlopen en de gids vertelde over de geschiedenis van de moskee. Het is door Gadaffi gebouwd dus hij is hier in Uganda ook echt een ‘hero’ onder de moslims. In de moskee kunnen in totaal 35.000 mensen. Niet allemaal in de gebedsruimte, maar ook onder het gebouw, wat ook als parkeerplaats wordt gebruikt en voor de moskee waar nog een groot plein is. Een half uur voordat er gebeden moet worden, gaat een imaam dat via de luidsprekers omroepen en dan moeten in ieder geval alle mannen naar een moskee toe gaan om te bidden. De vrouwen mogen komen, maar dat is niet verplicht, omdat ze het druk kunnen hebben met werken of voor de kinderen zorgen. De vrouwen moeten in de moskee ook gescheiden zitten van de mannen, op een soort galerij.

Na de rondleiding in de moskee, gingen we de toren beklimmen. Het waren 270 treden naar boven, niet heel fijn voor mijn knie, maar ik was zo benieuwd naar het uitzicht over de hele stad, dat ik het toch heb geprobeerd. Ik kon het niet verdragen dat ik niet van het uitzicht zou kunnen genieten.. Dan maar pijn lijden daarna.. De treden waren niet hoog, dus dat ging ook nog aardig goed. Eenmaal bovenaan kon je rondlopen en van alle kanten de stad zien. Echt prachtig! De gids legde uit wat alle gebouwen waren. Elke religie heeft een eigen heuvel in de stad. Bovenop staat dan op elke heuvel een herkenbaar gebouw zoals een grote kerk of kathedraal. De lucht was onrustig met allerlei wolken en het zag er naar uit dat het ging regenen. Na een tijdje liepen we de trappen weer naar beneden en inderdaad eenmaal beneden begon het zachtjes te regenen, maar binnen een paar minuten regende het weer op z’n Ugandees.. We scholen in het tentje van de Tourist Information en toen was het weer wachten, wachten, wachten.. Het hele verkeer staat dan op pauze dus dan kan je ook niet een Uber bestellen. Na bijna een uur werd het iets droger en ging Henrike naar een markt toe voor souvenirtjes. Ik bestelde een Uber, wat deze keer wat langer duurde ivm het verkeer wat allemaal weer op gang kwam. Hilde nam alvast de boda ook naar de supermarkt, omdat we ook nog boodschappen moesten doen. Net daarna kwam mijn Uber eraan en heb ik ongeveer anderhalf uur gedaan over 5 km. Maar ik had geen keus, dan te blijven zitten, want ik kon niet gaan lopen of een boda nemen.. Dus ik heb lekker om me heen zitten kijken, genietend van alles wat er in het verkeer gebeurt. Rond 15.30 kwam ik aan bij het winkelcentrum waar we altijd de boodschappen doen. Ik had nog niks gegeten als lunch en ik wist dat Hilde en Sanne bij Java’s zaten met een bak koffie, dus ik ben naar hen toegelopen en daar geluncht. Hilde ging intussen de boodschappen halen en we reden daarna met z’n drieën met de Uber terug.

Henrike kwam vanaf de markt ook net daarna weer terug naar huis. Het was een gek dagje, omdat het dan door die regen weer totaal anders loopt dan je van te voren denkt. We kookten vandaag lekker Hollands, gekookte aardappels, kool met ei geroerbakt en een gehaktbal.
Althans.. ik gaf aanwijzingen en anderen roerden in de pan en sneden de groentes. Ik ben inmiddels elke dag te vinden in de keuken, ik vind het heerlijk om te koken voor zo'n groep mensen.. Er staat een mooi klein krukje in de keuken, waar ik lekker op kan zitten. Samen koken is altijd gezellig hier!

’s Avonds keken we weer met een aantal vrijwilligers een filmpje. Halverwege kwamen er wat zakken chips tevoorschijn en werd het doorgevertje op de bank.

Vrijdag wilde ik graag naar een Craft market om te kijken voor souvenirtjes. Henrike lag nog te slapen en terwijl alle andere vrijwilligers naar het project gingen, zat ik met Sanne te ontbijten. Zij wilde graag ook nog naar de markt, want het zag er naar uit dat ze vanavond vervroegd zou vertrekken naar Nederland ivm de slechte gezondheid van haar opa. Heel sneu, want zo kon de safaritrip die ze met haar moeder gepland had, niet doorgaan. We gingen samen naar de markt en kochten wat cadeautjes. Het zijn ongeveer 25 hutjes rondom een grasveldje, met in elk hutje allemaal dezelfde spulletjes. En ze willen dat je in elk winkeltje komt kijken.. Maar na ongeveer vijftien winkels hadden we het wel gezien en wilden we naar huis. De zon was inmiddels goed doorgebroken en zorgde ervoor dat we al weer liepen te zweten.

Aangezien ik gisteren mijn knie veel had belast, had ik er nu al weer snel pijn aan. Ik bestelde de Uber naar huis en Sanne ging met de boda nog even langs haar project om afscheid te nemen. Ze had inmiddels gehoord dat ze vanavond met de vlucht mee kon.
Tussen de middag was ik weer thuis en vonden we het een goed idee om vanmiddag nog even te gaan zwemmen vanwege het mooie weer. Sanne kwam wat later ook terug en wilde ook graag mee. Met z’n drietjes hadden we een gezellige middag bij het zwembad. Het was midden in de stad, bij een hotel en het hele hotel was al versierd met kerstmannen, kerstbomen en allerlei andere versieringen.

’s Avonds namen we afscheid van San en keken we met z’n drieën een filmpje. Vier andere vrijwilligers waren dit weekend op safari vertrokken, dezelfde als die wij een paar weken terug hadden gehad. Dus toen was het opeens heel rustig in huis. Nog een laatste weekend voor de boeg en daarna is het echt tijd om in te pakken.. Raar idee..

Liefs Roeline