Nadat de hele stad twee dagen zonder water had gezeten, hadden we dinsdagavond opeens weer werkende kranen. Dat was een fijne verrassing en we konden weer douchen in plaats van water uit de jerrycans in een emmer gieten en vanuit daar jezelf te wassen.
Dinsdag op woensdag nacht was het rond 4.30 weer zo’n momentje dat je rechtop in bed zat ivm de onweer. De autoalarmen gingen weer loeien en het onweerde een klein uur hevig, waarna de regen het overnam. We hebben nagevraagd waardoor het komt dat de alarmen afgaan bij een harde donderslag. Dit komt door het verschil in luchtdruk binnen en buiten de auto en daardoor lijkt het alsof er in de auto ingebroken wordt, waardoor het alarm afgaat.. Nouja, weer wat geleerd :)

Woensdagochtend regende het nog steeds tot ongeveer 9.15 en toen ging de rest allemaal naar hun project. Ik had besloten om vandaag niet te gaan, maar een dag rust te nemen. Natuurlijk verveelde dat al snel en ben ik maar handdoeken gaan opvouwen, wat normaal de schoonmaakster Julia doet. Zij is er op woensdag nooit dus ik dacht, ik zal haar even helpen. Het is wel echt ideaal dat zij hier vier dagen per week werkt. Ze maakt elke ochtend je bed weer netjes op en doet zelfs de afwas van ons ontbijt. Altijd is het netjes schoon en opgeruimd. Dat ga ik ook missen als ik weer terug ben. Dan moet ik alles weer zelf doen :)

Na het opvouwen heb ik een praatje gemaakt met Moguura die buiten de auto van Frank aan het wassen was. Daarna ben ik binnen een filmpje gaan kijken, waarna het eindelijk zonnig werd. De nieuwe vrijwilligster had vandaag de citytour om wat dingen te regelen en kwam rond de lunch weer terug. We hebben buiten kunnen lunchen, waarna ze met een andere vrijwilligster ging winkelen. Ik heb mezelf in de tuin geïnstalleerd op een matras en probeerde te genieten van de vrije tijd die ik nu had. Ik voelde me een tijd wel erg gefrustreerd dat ik niet meer zo makkelijk kon doen wat ik wilde. Ik wilde graag weer buiten de poort, wat gaan doen!

Ik keek dan ook erg uit naar het einde van de middag wanneer iedereen weer achter elkaar thuis zou komen.
Vanavond hadden we een uitje gepland staan. Deze keer niet naar een ‘gewoon’ restaurant, maar naar het culturele centrum in de stad waar een dansvoorstelling plaatsvond.
Een aantal gingen met mij mee in de taxi en een aantal gingen op de boda. Tijdens de voorstelling kon je ook gebruik maken van het buffet.

Rond 19.15 waren we er en kon ik weer met m’n pootje omhoog gaan zitten. Het was een soort openlucht theater en het publiek zat in rijen aan tafels op een tribune. De show werd geïntroduceerd door een soort comedian, hij praatte ook de avond een beetje aan elkaar. Dat deed hij op een hele grappige manier. Verschillen tussen de Ugandese cultuur en die van de ‘blanke mensen’. Hij gaf het voorbeeld dat op een dag een blanke man eens tegen een Ugandese man had gezegd dat hij moest gaan vissen. Hij was namelijk visser, net als zij vader, opa en vorige voorvaders. Gisteren had hij drie vissen gevangen en dat was er 1 voor die avond, 1 voor de buurman en 1 voor vandaag. De blanke man vond het raar en raadde de Ugandese man aan om toch te gaan vissen. Dan kon hij de vissen verkopen.. en dan kon hij geld verdienen.. en dan kon hij een groot huis kopen.. en dan kon hij heel rijk worden.. en dan kon hij relaxen..
De Ugandese man reageerde daarop verbaasd en zei: Maar dat doe ik nu toch al?
Het was duidelijk dat er een verschil in mentaliteit is. Ook het Ugandese accent wat betreft het Engels werd op een komische manier belachelijk gemaakt.

Gedurende de avond keken we drie uur lang naar allerlei dansen van volksstammen uit alle windstreken van Uganda. Sommige dansen waren echt van die indianendansen, maar elke dans was ook weer totaal anders, waar dan ook weer hele andere muziek bij hoorde.
De avond vloog om en de sfeer was zo mooi, echt een geweldige avond met de nodige kippenvelmomentjes. Rond 22.15 bestelden we de taxi naar huis en net vanaf dat moment kon het publiek mee gaan dansen op het plein. Maar de volgende ochtend moesten we allemaal weer op tijd op, dus het was hoog tijd om op huis aan te gaan.

Moe van de lange dag viel ik snel in slaap en heb ik eindelijk weer goed doorgeslapen. Ik voelde wel m’n knie aan het eind van de dag weer meer, maar dat was ook logisch. Elke stap die ik zet, voelt alsof dat teveel is. M’n knie is echt heel zwak op het moment en buigen is erg pijnlijk.

Maar toch wilde ik het donderdagochtend weer proberen om even naar Katalemwa te gaan. Dus toen iedereen de deur uit was ’s ochtends heb ik rond half tien een taxi besteld. Het leek me slimmer om na de spits te gaan, zodat ik geen 2 uur of langer onderweg zou zijn. En dat werkte, want ik deed er ruim een half uur over om er te komen. Op het project kwamen er meteen al kinderen en personeelsleden op me af lopen, want die zagen me natuurlijk strompelen..
Van alle kanten werd ik aangesproken en moest ik vertellen wat er gebeurd was. Heel lief hoe iedereen reageerde en om te zien hoe blij de kinderen waren toen ze mij weer zagen. Die brede glimlach die dan opeens op hun gezicht verschijnt, is onbetaalbaar!

Ik heb die ochtend voornamelijk in het schooltje gezeten, waar Henrike aan een paar kinderen lesgaf. Ik ben nog even gaan kijken in de ruimte voor de wondzorg, maar daar was het erg uitgestorven. Er was weinig medisch personeel te bekennen en omdat ik zelf niks kon doen en door het kleine beetje lopen wat ik al weer merkte aan m’n knie, had ik rond 13.00 echt al weer de behoefte om naar huis te gaan. Ik had veel mensen gesproken en de kinderen weer gezien, dus toen was het voor vandaag genoeg. Ik bestelde een taxi terug naar huis en heb ’s middags heerlijk genoten van een groot stuk taart, van een restaurantje hier vlakbij. Dat was echt heeeeeerlijk kan ik je vertellen!

Dan vergeet je even die pijn en frustratie rondom het knie-verhaal..
Vanavond gaan we een gezamenlijke filmavond doen en intussen is de sfeer hier in huis veranderd naar de ‘Het is bijna pakjesavond-sfeer’..
Maar voordat het zover is, gaan we eerst nog een weekend naar Jinja, de stad uit!
We zijn op reis naar Uganda, maar pakken hier ons koffertje gewoon weer in voor een weekend weg :) We zitten dan vlakbij de oorsprong van de Nijl, die we ook hopen te gaan bekijken.

Fijn weekend allemaal en heel erg bedankt voor al jullie lieve reacties! Dat waardeer ik heel erg!

Liefs Roeline