Zaterdagochtend ging om 7.00 de wekker en een uur later werden we opgehaald door Charlie, één van de vaste chauffeurs van ons. Net voordat we gingen had het nog geregend en nu brak net het zonnetje door, dus hopelijk houden we die vandaag!
Aan de rand van de stad, in één van de baaien van het Victoriameer moesten we op de boot stappen om naar het eiland te varen waar we zouden gaan mountainbiken.
We zochten eerst allemaal een mountainbike uit en namen die mee het bootje in. Het was niet meer dan een klein motorbootje, maar we pasten er allemaal in inclusief de fietsen. In alle vroegte voeren we weg van de stad, waar nog een hele waas overheen hing. Het was heel vredig en overal om je heen natuur. Hoe dichterbij we bij het eiland kwamen, hoe smaller het vaargeultje werd en bij een wankel steigertje mochten we afstappen. Hier zou onze rit beginnen en aan de andere kant van het eiland zouden we aan het eind van de middag weer opgepikt worden.

James was onze gids vandaag en hij zou met ons mee fietsen. Dat was maar goed ook, want anders zouden we na één kilometer al verdwaald zijn.
Op het eiland was weer veel groen om ons heen te zien en al snel gingen we van het hoofdpad een kleiner paadje op. Vooraf dacht ik wel dat het een leuk ritje zou worden, maar dat viel al snel tegen. Ik merkte al gauw dat ik niet zo’n hele beste conditie had om intensief te mountainbiken. Al is het mountainbiken op zich heel erg gaaf en zeker wanneer je daalt ga je lekker hard! Maar om dan de vaart erin te houden… Ik ben soms maar stukjes gaan lopen, want m’n lijf wilde soms gewoon even niet meer.. Nu zijn de fietsen ook niet van hele beste kwaliteit en is de temperatuur er ook wel naar om liters te zweten.. Waar ik bij de safari tijdens de wandeltocht bij de watervallen dacht een nieuw record te hebben qua zweten op een dag; die heb ik vandaag zeker weten verbroken. In de zin van: doorweekte kleren..

Maar naast al dat geploeter was de natuur heel erg mooi en stonden er overal kleine huisjes met een geit of koe in de buurt. Kinderen renden achter ons aan en riepen ons na met het bekende ‘Mzungu’. Sommigen wilden een high-five geven en anderen zwaaiden verlegen vanachter een boom. In het begin riep ik nog wel enthousiast terug en zwaaide ik hevig naar iedereen.. Maar later werd dat toch wat minder, toen bleek dat ik al mijn energie nodig had voor het fietsen.
Na een tijdje was het pad zo smal geworden en het struikgewas zo hoog.. Het paadje was zo’n 10 cm breed en de struiken ongeveer een meter hoog. Dus dat werd afstappen en verplicht lopen. Een half uur.. een half uur struiken tegen je benen aan en een fiets aan je hand meeslepen.
Dan ben je erg blij dat er weer een wat breder zandpad is, waar je fatsoenlijk op je fiets kunt zitten.

Rond de middag haalden we bij een klein winkeltje wat drinken en een ‘Rolex’. Dat is typisch Ugandees eten wat je overal langs de weg kan kopen. Het bestaat uit een soort pannenkoek met daarin gewikkeld een gebakken omelet. Heerlijk!
Met frisse tegenzin stapte ik na de lunch weer op de fiets. Ik dacht dat ik nu de groep wel een tijdje bij zou kunnen houden, maar na vijf minuten raakte ik al weer achterop samen met een andere meid. Ik had mezelf ook gezegd dat ik niet meer telkens de rest moest gaan bijhouden, maar lekker op mijn eigen tempo gaan fietsen en dan dus ook genieten van de omgeving.
Onderweg brak van één van de fietsen de ketting en een aantal keren lag er ook een ketting af. Maar James was naast gids ook fietsenmaker dus dat was super handig!

Rond 15.00 kwamen we weer bij het water aan en wat later konden we weer met het bootje terug varen. Helemaal uitgeput en blij dat we het einde van de toch gehaald hadden zonder al te veel schrammen, kwamen we weer op het vaste land aan. Het was nog even wachten op Charlie die onderweg was om ons weer op te halen.

Zou ik het nóg een keer doen? Nee.. het vraagt teveel van je lijf om het voor de lol nog een keer te doen.
Zou ik het aanraden? Ja, want het is er echt heel erg mooi en echt de moeite waard!

Het fijne hier is dat als je doucht, je heel goed kan merken dat je weer schoon bent daarna. Ook al is het water niet helemaal helder, toch voel je je heel erg schoon. Ik vergeet zelfs hoe de douche in Nederland ook al weer is, met een goede straal water uit de douchekop en een fijne temperatuur water. Hoe voelt dat?
Maar ’s avonds voelde ik al de eerste spierpijn opkomen dus dat beloofde wat voor de ochtend erna. Zondag maar even rustig aan doen!

En dat heb ik gedaan, eindelijk uit kunnen slapen tot 9.30 en het was een prachtige dag. Echt een dagje om bij het zwembad door te brengen, waar je wat afkoeling hebt. Met z’n vieren reden we richting het zwembad en genoten we van een heerlijk zonnig dagje aan het water.
Dat was heel erg lekker!

En oja, we hebben inmiddels de lootjes getrokken voor Sinterklaas dus ik ben al druk bezig met gegevens verzamelen voor het gedicht :)

Tot snel weer!

Liefs Roeline