Zoals ik dus al vertelde, regende het vrijdagmorgen.. Dus ik hoopte niet dat het weer zo’n regendag zou worden als pas. Maar rond 8.30 werd het gelukkig iets droger en zijn we gegaan. Maar na nog geen tien minuutjes stonden we al weer te schuilen onder een afdakje, want toen begon het weer te gieten en onweren. Daar hebben we bijna driekwartier gestaan, waarna het zo goed als droog was. Tegen 10.00 kwamen we aan op het project, nog net niet doorweekt.. Het was erg druk vandaag, omdat er 7 artsen kwamen. Het medische gedeelte wordt dan omgetoverd tot mini ziekenhuis en moeders en vaders komen vanuit het hele land met hun kinderen naar Katalemwa toe. Dit zijn vrijwel alleen maar kinderen met een waterhoofdje en open ruggetje.

Ik liep al snel Naomi tegen het lijf en zij kon mijn hulp heel goed gebruiken. De fysioruimte werd omgetoverd tot behandelkamer. In elke hoek van de ruimte werden tafels gezet waar alle artsen dan de kinderen konden behandelen.
In de ruimte waar we normaal gesproken de wondzorg doen, zou ik vanochtend mee gaan helpen. De behandeltafel werd een apotheek, want de artsen hadden een paar dozen vol medicijnen meegenomen, die we allemaal geordend hadden uitgestald op de tafel. En in de andere ruimte werden degene die doorverwezen werden voor fysiotherapie, geholpen en ook werd daar training gegeven hoe je je kindje moet katheteriseren. Dit is voor de kinderen met open ruggetje.

Deze ‘speciale’ dag is één keer in de maand en dan krijgen ouders en kinderen gratis medicijnen en behandelingen. De artsen komen vanuit een ziekenhuis ver in het noorden van Uganda, zo’n 300 km vanaf Kampala. Vanuit dat ziekenhuis wordt dan ook alles financieel ondersteund.

Na een tijdje kwamen de ouders met hun kinderen naar ons toe. Naomi zou in het boekje van de kinderen kijken wat ze aan medicijnen nodig hadden, ik zou ze op de tafel opzoeken en de hoeveelheid in een klein zakje doen en de dochter van Naomi die vandaag speciaal was meegekomen, registreerde in een boek de uitgedeelde medicatie. Alles gaat op het gemak en aan de ene kant vind ik dat heel erg fijn hoor, want zo kan je ieder individu goed de aandacht geven. Maar als het zo druk is, moet je soms even doorwerken en niet rustig aan met iedereen een praatje maken.

Het was echt heel erg leuk om dit mee te maken en ook mee te helpen met de medicatie uitdelen. De ochtend vloog voorbij en rond 13.00 hield ik er mee op voor deze week. Het was toen net droog, maar voor hier nog erg fris (zo’n 20 graden) en de lucht was ook nog helemaal grijs.
Dus hield ik mijn trui lekker aan en waren we vandaag weer lekker op tijd thuis. Later die middag kwamen er weer twee nieuwe vrijwilligers aan, twee Belgische meiden.

Het was een heerlijke, relaxte middag en toen om 17.30 iedereen thuis en gedoucht was, gingen we op de twee nieuwe vrijwilligers na met z’n allen naar de Watoto kerk. Vanavond was daar een worship dienst, waar we graag heen wilden. Het is te vergelijken met een Singin. Meteen vanaf het eerste nummer zat er al zoveel energie in de zaal, dat is ook echt een verschil met onze cultuur. Wij zijn dan best bedeesd en terughoudend, maar hier gaat iedereen los ;) Heel leuk om dat te zien.

Na goed anderhalf uur zijn we gegaan, want het kon nog tot laat in de avond duren.. en we moesten nog avondeten. We bestelden twee taxi’s die ons weer netjes thuis hebben gebracht. Het was rond 21.00 dat we gingen en toen was het nog mega druk op de weg, omdat het de hele ochtend had geregend en daarna pas het leven in de stad op gang komt. Als het regent, zie je ook bijna niemand op straat en zodra het dan droog is, is het één chaos in de stad. Tijdens het wachten op de taxi hadden we via de app weer pizza’s besteld en die werden om kwart voor tien ’s avonds eindelijk bezorgd..

Daarna ging ik snel naar bed, want voor de dag erna stond een dagje mountainbiken gepland en dat zou behoorlijk intensief worden..

Liefs Roeline