roelinepeters.reismee.nl

Safari deel II - 17, 18 en 19 november

Nadat we weer met de pont terug waren gevaren, konden we op ons gemak lunchen bij het Red Chili Rest Camp. Helaas hadden we niet de complete Big Five gespot, want we misten de leeuw en de luipaard. Maar desondanks was het zo’n unieke en bijzondere ervaring, wat ik voor geen goud had willen missen. Ik had echt het gevoel van.. Wow, dat ik dit gewoon mee kan maken! Hoe gaaf is dat!

Rond 13.30 gingen we weer een paar minuutjes de bus in en Paul, onze chauffeur voor het hele weekend, bracht ons weer bij de veerpont, alleen gingen we dit keer niet met de pont mee, maar stapten we op een soort rondvaartbootje.
Die bracht ons over de Nijl helemaal naar de Murchison watervallen toe. Dat duurde ruim anderhalf uur en onderweg zagen we overal groepen nijlpaarden verstopt onder water en ook zagen we drie krokodillen, waarvan er twee langs de waterkant liepen. Dat blijven ook indrukwekkende dieren, zeker die hele grote.. Ook zagen we nog olifanten en de meest kleurrijke vogels. Een prachtige boottocht en hoe dichterbij we bij de watervallen kwamen, hoe meer schuim er op het water te zien was.

Toen de watervallen in het zicht kwamen en we het geluid van dat neerstortende water hoorden, was dat opnieuw een heel mooi moment. Zo bijzonder hoe de natuur in elkaar zit! Die kracht van dat water.. niet normaal!
We meerden aan, vlak voor de watervallen en toen begon de tocht naar boven.
Het was toen ongeveer 15.30 dus zo’n beetje lekker op het heetst van de dag. We hadden perfect mooi zonnig en warm weer, dus daarover zeker niet te klagen! Maar na een boottocht van bijna 2 uur, waar je op het water al lekker bent opgewarmd door de zon, kwam de pittige wandeltocht naar boven. Het zijn geen keurige trappetjes, nee.. rotsblokken en boomwortels waar je overheen moet lopen.
En hoe verder we kwamen.. hoe natter de kleren werden, want het was WARM! Liters zweet dropen van ons af.. Maar we zetten door, want we kwamen steeds hoger en steeds dichterbij de watervallen en dat was zo mooi, dat je wel door wilde lopen naar het mooiste punt!
En eenmaal bovenaan… Het was werkelijk waar paradijselijk zo mooi.. De watervallen waar je van bovenaf op kon kijken, de namiddagzon die een regenboog toverde vanuit de waterval, de heerlijke, koele waterdamp die verfrissend op je huid kwam en dat geweldige geluid en die kracht van dat water.. On-ge-loof-lijk.. PRACHTIG!

En toen lag er opeens een hele gladde rots voor me.. daar lag ik languit op de grond, mijn benen en armen helemaal onder de viezigheid. Terwijl iedereen stond te genieten bij de watervallen, klopte ik snel wat viezigheid van me af en toen bleek ik een aantal schrammen opgelopen te hebben. Het groepje Nederlandse militairen hadden dezelfde boottocht en wandeltocht naar de watervallen gemaakt, dus de verpleegkundige die daarbij hoorde, zag dat ik gevallen was en hielp me met het schoonmaken van de wonden.

Nadat ik nog even de bijzondere plek goed in me op had genomen, prikten alle schrammen toch wel zo erg, dat ik naar de auto ben gelopen en de anderen kwamen ook al snel, waarna we naar ons tweede verblijf reden. In het donker kwamen we aan, rond 19.00 en met donker bedoel ik ook echt donker.. We waren ergens in the middle of nowhere beland en iedereen was ontzettend moe van de lange dag vol indrukken. Een Afrikaans vrouwtje wees ons de weg, langs haar huis op, waarachter een paar hutjes stonden. Twee daarvan waren voor ons en het was een hele belevenis. De geiten en kippen liepen rond over het terrein en ik voelde me als een Ugandees die aan het overleven is op het platteland. Met m’n rugtasje en boodschappentas met kleren voor dit weekend, liep ik het hutje binnen en legde ik snel alle spullen binnen de klamboe van het bed. Al snel had ik een zeer grote spin ontdekt en ook de andere meiden in ons hutje waren niet blij met z’n komst. Hij was zeker wel 8 cm groot, dus dan mag je wel even gillen met z’n allen. Ik heb maar gauw de vrouw des huizes erbij geroepen, want de bewaker had het te druk met zijn pijl en boog in de gaten te houden. Ze kwam resoluut met een insectenspuitbus onze hut binnen en spoot die spin morsdood. Intussen lachte ze ons wel uit en zei ze dat dit heel normaal was. Nou, wij waren met z’n allen van mening dat het niet normaal was dat zo’n grote spin in onze slaapkamer zou overnachten.

Toen gingen we op zoek naar de wc’s en douches die achter onze hutjes waren, maar ook dat was van zeer primitieve kwaliteit. Maar ach.. wat deed dat er nog toe, na zo’n geweldige dag en kom op.. we zijn in Uganda en we passen ons maar gewoon aan :)

Ze hadden uitgebreid allerlei Ugandees eten voor ons gekookt, buiten op een vuurtje dus daar gingen we eerst van genieten. Rijst, bruine bonen, auberginesalade, gekookte aardappels, biefstukreepjes en stukken gestoomde pompoen kregen we voorgeschoteld als buffet. Ik moet zeggen dat het me heerlijk had gesmaakt en na een koude douche van anderhalve minuut, ben ik snel mn bed in gedoken. Om half negen lagen we met z’n allen op bed en het was vrij snel helemaal stil. We moesten ook weer vroeg op, half zeven om precies te zijn, dus het was wel lekker om even een lange nacht te slapen. En dat heb ik gedaan! Ik was zo moe dat ik deze nacht heerlijk geslapen heb.

’s Ochtends was het heel mooi wakker worden en zagen we pas echt goed op wat voor mooi plekje we overnacht hadden. Het was zo’n mooie locatie midden in de natuur, zo idyllisch. Buiten bij de wastafels hebben we onszelf opgefrist en konden we weer aanschuiven voor het ontbijt. Eenvoudig, maar lekker en we hebben met z’n allen maar mooi even dat zeer primitieve leven meegemaakt, wat veel Ugandezen buiten de stad op deze manier leven.
Om 7.30 reden we naar het gebied waar de chimpansees nog leven, want die zouden we vanochtend gaan proberen te vinden in het bos. Het was vlakbij en met de gidsen liepen we richting het bos.

We splitsten ons op in twee groepjes en doken allebei een kant het bos in, op zoek naar de chimpansees. We hoorden ze regelmatig joelen en roepen naar elkaar, dus zo konden we op het geluid af gaan. Het was echt een tropisch regenwoud gebied van 500 km2. Best een oppervlakte dus. Onze gids vertelde dat er in het regenwoud onder andere ook slangen, (vogel)spinnen, wilde zwijnen en antilopen zaten. Handig om te weten.. dat loopt ook lekker door al die takken en bladeren heen..
Terwijl ik elke meter waar ik liep nauwlettend in de gaten hield, genoot ik van de wandeling in de frisse boslucht. En ik moest mezelf maar eens niet zo aanstellen met die angst voor beestjes. Die beesten zijn vast banger voor mij, dan ik voor hun.. dat hield ik mezelf maar voor :)

Na ongeveer driekwartier zagen we de eerste chimpansee en waar we eerst nog op fatsoenlijke paadjes liepen, doken we nu echt de struiken in om zo dicht mogelijk bij de chimpansees te komen. Wanneer we er een paar zagen, bleven we even stil staan om te kijken wat ze aan het doen waren. De meesten zaten redelijk hoog in de bomen te eten, waardoor het moeilijk was om ook goede foto’s van ze te maken. Na een tijdje verwisselen ze dan van boom om daar verder te eten. Dat we ze echt goed duidelijk dichtbij op de grond gezien hebben, dat is niet gelukt. Maar dat is ook meer uitzondering dan regel en we hebben er zeker wel een heel aantal gezien.

Na een wandeling van zo’n 5 km weer terug naar het beginpunt, hadden we het al weer aardig warm gekregen. We stapten de auto weer in en reden weer terug naar het overvolle en drukke Kampala.
Eind van de middag waren we weer terug en keken we terug op een paar onvergetelijke dagen. ’s Avonds lieten we aan de andere vrijwilligers in huis onze foto’s zien en waardeerden we extra ons comfortabele bedje.

Ja, ik kan iedereen echt aanraden om zoiets te gaan doen.. Het is in een blog niet uit te leggen hoe je zoiets ervaart en op foto’s zie je maar 1 beeld, terwijl het een onbeschrijfelijk gevoel geeft als je al die dieren om je heen ziet. Mocht je ooit de mogelijkheid hebben om zoiets als dit mee te maken, twijfel dan vooral niet! Je krijgt er echt meer voor terug dan je ooit had kunnen bedenken!

De werkweek gaat weer beginnen, dus gaan we ons daar weer op focussen!

Tot de volgende keer!

Liefs Roeline

Reacties

Reacties

Gerth

Tot nu toe wilde ik nooit naar Afrika! Maar de twijfel heeft zojuist haar kop op gestoken!

Menno

Mijn camera ligt al te trappelen in mn tas:-) Nog een paar maanden geduld??
Is het 's nachts ook warm of valt dat mee?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood