Zaterdagochtend! De zon schijnt! Het ziet eruit alsof het een prachtige dag gaat worden. Om eerlijk te zijn is Kampala nou niet echt een stad waar het prettig wonen is. De smerige uitlaatgassen zorgen regelmatig voor een vieze waas over de stad. Als je onderweg bent, merk je dat je geen schone lucht inademt en dat zorgt ervoor dat ik samen met een aantal andere vrijwilligers de behoefte voel om even de stad uit te gaan. Aan de rand van de stad is een prachtig open lucht zwembad met uitzicht op één van de baaien van het Victoriameer. We pakken onze zwemspullen in en rijden met de boda een halfuurtje naar het zwembad toe. De chauffeurs denken te weten waar het is, maar brachten ons in eerste instantie over een modderig weggetje naar één of ander huis. Via Google Maps zagen we dat het nog een stukje verder was en kwamen we uiteindelijk op het goede adres. Het was een wat hoger gelegen gebied en vanaf daar hadden we een prachtig uitzicht, met aan de ene kant de stad en aan de andere kant de baai met heuvels erachter.

Nadat we onze handdoeken op de strandbedjes hadden gelegd, namen we snel een duik. Het was zo mooi, je waande je midden in de natuur en alle drukte van de stad had plaats gemaakt voor stilte. Even energie op doen! Genieten van al het moois wat er te zien is en van het even niks hoeven doen.
Tussen de middag namen we allemaal een heerlijk broodje hamburger met echte Belgische frieten erbij ;) Een beetje jammer dat er een hele zwerm dikke bromvliegen ons eten ook wilden meehelpen opeten.. Ze waren ontzettend brutaal en kwam continu op je bord zitten, waardoor we met z’n vieren onze armen alle kanten op zwaaiden. Dat moet een komisch gezicht geweest zijn..

Onze vier chauffeurs van vanmorgen wilden ons graag ’s middags ook weer komen halen. Ik belde ze een halfuur voordat we wilden gaan en rond 16.00 gingen we helemaal ontspannen weer naar huis. Er stond namelijk een BBQ op de planning met alle vrijwilligers in huis plus Frank en Joris, de twee coördinatoren. Dit was ter afscheid van vier vrijwilligers die zaterdagavond, zondagavond en maandagochtend zouden vertrekken. Bij thuiskomst was de voorbereiding in volle gang en werd er allerlei lekkers klaargemaakt. Nog steeds was het stralend weer, waar we echt geluk mee hadden. Voor de barbecue was er een nieuw rooster gekomen, want die oude was niet meer te gebruiken. We wilden een beetje op tijd beginnen, zodat als het om 19.00 pikdonker zou zijn, we bijna klaar zouden zijn.

Het was zo gezellig met z’n allen, het is echt bijzonder hoe snel je een band met elkaar opbouwt als je een aantal dagen of weken met elkaar samen in één huis leeft.
Rond half zeven werden twee meiden opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Nadat we hen hadden uitgezwaaid, was het bijna donker. We haalden wat kaarsjes tevoorschijn en zetten een heerlijk muziekje op. Zo konden we nog lang buiten zitten.
Halverwege viel de stroom uit in huis en daarmee ook de buitenlampen en we konden ook zien dat het niet alleen ons huis was, wat zonder stroom zat.
Rond 22.00 ging het weer even aan en ging een andere vrijwilliger douchen, maar binnen 10 minuten viel het opnieuw uit en moesten we alles met onze zaklampjes verlichten.

De volgende ochtend bleek er nog steeds geen stroom te zijn en verschillende vrijwilligers werden al een beetje nerveus, omdat de apparaten allemaal bijna leeg waren.
Met z’n zessen gingen we om half tien richting de Watoto church in het centrum. Dit is een vrij grote kerk met verschillende wijken. Het gebouw leek op een soort hotel en we werden er gastvrij ontvangen. In de kerkzaal was de band al begonnen met wat liederen en ook waren er twee koortjes. Het was zo mooi om te zien hoe vol passie ze zongen en je ging er vanzelf door meedoen.
De man die de gemeente welkom heette, vroeg of degenen die er voor het eerst waren hun hand op wilden steken. Voorzichtig staken wij onze hand op en kregen we een applaus en opnieuw een hartelijk welkom.

Na ongeveer 5 liederen kwam de dominee en hield de preek. Hij verwoordde heel mooi aan de hand van het thema “Finishing strong” hoe wij ons leven moeten leven, zodat we goed zullen eindigen. Hij gebruikte hiervoor koning Saul als voorbeeld hoe het niet zou moeten. Saul was ongehoorzaam en ongeduldig, waardoor zijn einde niet goed was. We moeten wachten op Gods tijd en Hij heeft al voor ons bedacht wat goed voor ons is. De dominee gaf ons erna de opdracht om in groepjes van twee of drie mensen te bidden voor het land en daarna bad hij voor de gemeente.
Daarna was de dienst afgelopen en begon de band weer te spelen, als welkom voor de volgende dienst. Er is een dienst om 8.00 – 10.00 – 12.00 – 14.00 dus dat gaat achter elkaar door.

Verder was het een dag van uitrusten voordat de nieuwe werkweek begint.
Ik ben benieuwd wat deze week brengen gaat.

Op de vraag over wat voor dieren hier allemaal in en rondom het huis lopen: Er zitten gigantische krekels die ’s avonds goed van zich laten horen. Verder zitten er kleine gekko’s die de muggen opeten. Muggen in overvloed namelijk. En natuurlijk afentoe de huisdieren van de buren op bezoek, zoals hond Max, de moederkat met twee kittens en de haan die 24/7 ons probeert wakker te houden. Het valt dus reuze mee met ‘enge beesten’. Maar ga je de natuur in, kom je wel meer variatie tegen. En op straat in de stad lopen ook koeien, geiten en kippen alsof ze voetgangers zijn dus die moet je soms ontwijken.

Ik lees jullie reacties echt met veel plezier en ik word er ontzettend blij van dat jullie meelezen!

Dankjulliewel!

Liefs Roeline