De tijd gaat hier zo snel, de eerste werkweek (want zo voelt het toch wel echt) zit er al weer op.
Vrijdagochtend heb ik weer meegeholpen met de wondzorg. Het jongetje Sam, waar de vorige dag een sonde geplaatst was, had de sonde er in de nacht uitgetrokken. Althans, dat zei de moeder, maar hij heeft zijn handen en polsen compleet in het verband zitten, dus dat leek ons nogal lastig. Bridget en ik hadden beiden het vermoeden dat de moeder het gedaan had, omdat ze het eigenlijk niet aan kan zien dat haar kind zoveel medische zorg nodig heeft. Het is te schokkend voor haar om haar kind zo te zien met verband, infuus en sonde. Halverwege de ochtend kwam er een arts voor een paar uurtjes en zij zou ook naar Sam kijken vanochtend.

Na de wondzorg keek ik mee met Bridget hoe zij via de medische dossiers van de kinderen de voorgeschreven medicatie uitdeelde. (lees: via verfrommelde blaadjes waar slordig en onduidelijk wat losse dingen op geschreven waren en medicatie die ergens uit een doos uit een kast werd gehaald, wat allemaal door elkaar lag en werd uitgestald op de behandelbank)

Ondertussen kom ik best veel te weten over de gang van zaken, maar ik kon hierbij zelf niet zo heel veel doen, behalve de medicijnen een beetje ordenen op soort en soms als de moeder wat Engels kon, even met haar praten. Ook heb ik nog even met de fysiotherapeut gepraat en ik ga binnenkort met hem meekijken of ik hem ook kan ondersteunen, aangezien het best druk is vaak. En ik wil niet alle dagen alleen maar de wondzorg doen en hoop me breder in te kunnen zetten.

Henrike en ik hadden gevraagd of we vandaag tussen de middag al naar huis zouden mogen, wat hier geen probleem is. Alles wat je vraagt is eigenlijk goed. De eerste week was best pittig geweest en heeft veel energie gekost. Ons hoofd zat al erg vol en we vonden het erg fijn als we een middag extra weekend hadden.

Dus om 13 uur hadden we weekend! Twee andere meiden hier in huis waren een lang weekend op safari dus we hadden het even rustig in huis. Ik bakte een lekker omeletje en we lunchten heerlijk in het zonnetje.
Verder was het een relaxte middag om even niks te hoeven doen en alles in je hoofd te ordenen. In gedachten was ik veel bezig met mijn collega’s en de bewoners in Nederland. Vandaag werd een bewoner (Wilma) van één van de groepen waar ik werk, begraven. Bijzonder hoe ik me via whatsapp en mailcontact betrokken voelde deze week, na haar overlijden.

Aan het eind van de middag hebben Henrike en ik nog even wat boodschappen gedaan voor het weekend. ’s Avonds bestelden we pizza, want het was weer vrijdag. Na een uurtje kwam er een boda chauffeur aan met een rugtas, waaruit hij de pizzadozen tevoorschijn haalde. Smullen!

Zaterdag kon ik niet al te lang uitslapen want om half tien zouden er 4 meiden komen, die een week zullen verblijven in dit huis. Ze hebben eerst met nog wat andere meiden een safaritocht gehad en ook bij een paar projecten in Kampala op bezoek geweest. Nu blijven ze nog een week om mee te helpen op een paar projecten. Echter kwamen ze op z’n Afrikaans pas rond elf uur dus wij zaten al aan onze tweede kop koffie aan de picknicktafel.
Mieke, Henrike en ik wilden vandaag naar een buitenzwembad gaan, maar we moesten ook nog wel wat boodschappen doen voor zo’n grote groep. Dus dat zijn we eerst gaan doen, aangezien het ook nog erg bewolkt was. Om half twee waren we weer terug, waarna het zonnetje begon door te breken. Één van de meiden voelde zich erg ziek, zakte door haar benen en trilde heel erg. Ook zweette ze behoorlijk. We hebben toen besloten om niet meer naar het zwembad te gaan.
Aan het eind van de middag ben ik pasta gaan koken en ’s avonds keek ik een film.
Zondag kon ik wel uitslapen, maar was ik ook al op tijd wakker. Na het ontbijtje buiten heb ik samen met Henrike een kerkdienst geluisterd via de laptop. Ook vandaag was het geen mooi weer om naar het zwembad te gaan, want ook nu begon het pas om 14 uur zonnig te worden.
Dus is het ook vandaag weer een rustig dagje rondom het huis. Ik heb nog even een rondje in de buurt gelopen, waar je soms prachtige doorkijkjes hebt.

Ik hoop deze week foto’s te plaatsen, dat is me dit weekend niet gelukt.
Morgen weer naar het project! Ik heb er zin in en ben benieuwd hoe het is met de kids.

Oja, de muggen vinden me hier ook erg aardig, zo aardig zelfs dat ze me dagelijks wat nieuwe muggenbulten bezorgen. Ze vinden vooral m’n voeten erg leuk.

Mochten jullie bepaalde vragen hebben, dan hoor ik dat ook graag hè!

Liefs mij