Ik was gisteravond als een blok in slaap gevallen, nadat ik zeer uitgebreid elke centimeter van mijn bed had gecontroleerd op ‘beestjes’ die me anders vannacht zouden kunnen plagen. Gelukkig vond ik er geen, dus kon ik met een gerust hart gaan slapen.
Ik had geen wekker gezet, want ik wist ook niet precies hoelaat ik moest opstaan. Ik wist dat we de citytrip zouden gaan doen, maar dat zou vast niet om 7 uur ‘s ochtends zijn ;)

Rond half negen werd ik wakker en toen hoorde ik van een andere vrijwilliger dat Frank, onze coördinator er om 9 uur zou zijn. Dus meteen mijn bedje uit, de klamboe stevig vastmaken tussen het bed en matras, zodat ik vanavond niet voor verrassingen zou komen te staan.. Ik vind beestjes erg lief, maar niet in mijn bed en zeker niet als ze je gaan prikken.

Ik had me voorgenomen om goed te ontbijten, zodat ik wat in mijn maag had voorlopig.. Blijkt het brood hier iets anders te smaken dan in Nederland. Dus nadat ik eindelijk mijn eerste broodje weg had kunnen kauwen, ben ik maar gestopt. Het is erg vast en taai brood en het heeft een aparte smaak die moeilijk te omschrijven is.

Frank was er op z’n Afrikaans pas om 9.50 dus tot die tijd heb ik lekker een beetje zitten kletsen met een andere vrijwilliger die hier al een paar weken is. Er kunnen in dit vrijwilligershuis 12 mensen verblijven, verdeeld over 5 slaapkamers. Op het moment zijn er 6 dus dat is lekker rustig.
Toen Frank er was, gingen we buiten in de tuin zitten, want het was al lekker zonnig en warm. We maakten kennis met elkaar en hij vertelde daarna veel informatie over de gang van zaken in het vrijwilligershuis, waarna ik mijn eerste ritje op de boda (brommertaxi) kon gaan ervaren.

Wat geweldig was dat! Kriskras gingen we 20 minuten lang door de stad naar een wat groter winkelcentrum om daar een lokale simkaart te kopen en geld te pinnen. Het lukt waarschijnlijk heel moeilijk om een foto te maken tijdens die ritjes, want de kans is bijna 100% dat dan je telefoon uit je handen gepakt wordt door een andere weggebruiker. Maar het is een hele ervaring om vanaf je zitje rondgereden te worden. Gelukkig kunnen we dat nog vaak zat doen, want we maken er dagelijks gebruik van als vervoersmiddel naar ons project toe. Het is wel erg prettig dat we een helm op hebben, want 9 van de 10 keer gaat het allemaal maar nèt goed in het verkeer.

In de shopping mall zochten we het pinautomaat op en konden we.. jawel.. 1.000.000 Ugandese shilling pinnen :) Ik heb me nog nooit zo rijk gevoeld met zoveel geld in mijn handen!
(In euro’s is het omgerekend maar €230 dus het viel wel mee.. maar toch)
Daarna de simkaart gekocht, zodat we hier goedkoop naar elkaar kunnen bellen, zoals bijvoorbeeld onze vaste chauffeurs of nachtbewakers kunnen bellen wanneer dat nodig is.
Op ongeveer elke hoek van het winkelcentrum staat een groepje bewakers, met heuse geweren, die je dan ook fouilleren.

Toen ik begin van de middag weer thuis was, heb ik eerst een eitje gebakken en een broodje goed geroosterd in het broodrooster zodat de smaak er een beetje af is.. en die in het zonnetje opgegeten. Verder heb ik lekker rustig aan gedaan vandaag. Een straatje verderop nog even wat fruit gekocht aan de straat bij een klein groentekraampje. Bananen bijvoorbeeld hebben hier een totaal andere smaak dan die we in Nederland hebben. Tijdens het wandelen erheen hoor ik de eerste kindjes MZUNGU roepen naar ons. Dat roepen ze vaak naar je als ze je zien lopen als blank persoon. Niet racistisch bedoeld verder, maar ze zien dat nu eenmaal bijna nooit.

Vanmiddag kwamen één voor één de andere vrijwilligers weer terug en luisterden we naar elkaars verhalen van vandaag. We koken om de beurt het avondeten en op vrijdag is de vaste gewoonte dat we pizza’s bestellen. Daar kan ik wel aan wennen :)

Morgenochtend worden we weer door Frank opgehaald en gaan we naar ons project toe!!
Eindelijk kan ik dan met eigen ogen zien waar ik de komende tijd mee ga helpen.

Je hoort snel weer van me!

Liefs Roeline